İyi Bir “Sevgili”, Kötü Bir “Eş” “Sevgili.!” Ne hoş bir kelime bu!. O güzel duyguları dile getirecek başka bir söz var mı?! “Sevgili anacığım!” “Sevgili babam!” “Sevgili arkadaşım!” Hele şu karşı cins; sevgili! “Sevgilim!” Sevgili! “İyi bir sevgili!” “Sevgili” zaten iyi.. Kötüsü olur mu ki! Takıldı mı gözü.. Kapıldı mı gönlü birine.. Aklında hep o! Gözünde ondan başkası yok! İki yabancı iken, iki tanıdık! Sonra iki arkadaş, iki dost olunur! Ve duygular öyle gelişir, kabarır ki, akar gider “sevgili”ye doğru. Canından çok sevdiği; “canan!” Sevgili! Onsuz günler, saatler geçmez!. Sıkışır durur zaman! Onsuz gün doğarsa akşam olmaz. Geceler sabaha ermek bilmez! Sevgili, neden bu kadar arzu edilir? Neden onun yolunda her şeye katlanmayı göze alır ki insan?! Sevgilinin yolunda her şey anlamlıdır. Yeter ki, o memnun olsun! Tüm çekilenlerin kendisi için olduğunu bilsin! Yıldızlar ona bir şeyler fısıldasın bizden! Esen yel ondan haber getirsin. Yanımızda olsun. Yanımızda olmadığında da hayalimizde!. Yanında olamasak da kalbinde olalım yeter. Yeter ki unutmasın! Hayat böyle ne tatlı, her şey ne kolay böyle! Sırf o istiyor diye yaparız. İstemesek de yaparız! O istemese; istemiyor diye, istesek de yapmayız. Yeter ki, o memnun olsun!. O mutlu olursa biz mutlu oluruz! Duygularımız var! Duygularımız var ya, katlanırız hiç olmayacak şeylere! Bu ne coşku! Bu ne harika bir duygu seli! Ee? Sonra? Sonra ne oluyor de değişiyor duygular? Nereye akıp gidiyor; “düşman”lığa mı yoksa? Ne oluyor da bu coşku seli seraba dönüyor? Neden bir ömür sürmüyor? “Vuslat” mı, işin bu harika cazibesini silip süpürüyor? Zahmeti bile tatlı gelirken, rahmeti bile batar oluyor! Neden? Evlenince mi? Sorumluluk yokken iyi. Gerçeklerden uzaklarda iken güzel! Duygular içimizde, her şey hayalimizde aslında!. Hayalden gerçeğe dönüşünce büyü bozuluyor, evlilik gerçekleri getiriyor önümüze. Katlanmayı bilmeyen için hayal güzel! Gerçekler zor! Gözünüzün önündekini gönlünüze göre hayal edemezsiniz ki! O varlığı ile sizi mutlu eden hayallerinize engeldir hep!. Sevdiğiniz o değildi ki zaten!. Onun ateşlediği hayallerinizdi. Onun için sevgili iken “iyi” olan, evlenince kötü oldu. “İyi bir sevgili, ama kötü bir eş!” Çünkü “iyi” olan “sevgili” aslında “o” değildi. Siz, içinizdekini sevdiniz. Hayal ettiniz, hayalinizi sevdiniz. O geldi, gözünüzün önünde durdu. Hayalinize engel oldu. Gitti güzel hayaller! Öldürdü sevginizi! Belki onun için “düşman!” Sevginizi, “sevgilinizi” öldürdü çünkü! Evlenmeseydiniz bir ömür severdiniz belki! Dudaklarınızdan düşmeyecek bir şarkı olurdu hep! Bilmek gerekir ki, yakınlık hissettiğiniz biri, iyi bir “sevgili” olabilir belki!. Bu sizin hayal gücünüze bağlı. Ama iyi bir “eş” olmak, sizin hayal gücünüzle değil, onun sizi tamamlayacak “gerçekliği” ile ilgili. “İyi bir sevgili, her zaman iyi bir eş olur” sanılmasın. Yoksa evlenince aradan yıllar geçmeden.. Belki aylar, hatta haftalar size “keşke!” dedirtecek! Kaçamazsınız! “Keşke! Ah keşke olmasaydı! Hep hayalimde kalsaydı!” Dönmeseydi sevgi düşmanlığa! DR.HAMDİ KALYONCU